YERİN ULDUZU GETDİ
Millət vəkili Qənirə Paşayevanın vaxtsız ölümünə elegiya
Misralar qara geydi, yazmadım yazı getdi.
Əhdində, inamında Təbriz, Borçalı vardı,
Yurdun Dərbəndi getdi, bir Qarayazı getdi.
Ümidlər göyərirdi payızından, yazından,
Haqqa nizam gəlirdi doğru-düz tarazından,
Bülbüllər səs almışdı onun xoş avazından,
Millətin şirin dili, söhbəti, sözü getdi.
Simsarlıqda hər kəsə könül evi, him idi,
Bir dərdlinin qəlbində ürək teli sim idi;
Arxasıza dayaqdı, kimsəsizə kim idi,
İnsana məhəbbətin, sevginin nazı getdi.
İçində böyümüşdü haqq uğrunda savaşın,
Qəlbi döyüş meydanı, səngəri vətəndaşın;
Təskinliyi olarmı gözlərdən axan yaşın,
Elin doğma balası, qeyrətli qızı getdi.
Savalandan Diriyə karvan gəlsə, nə deyim,
Aveydən, Göyəzəndən mehman gəlsə nə deyim;
Xudafərin üstündə kədər geyim, qəm yeyim
Könlümüzün evində dillənən sazı getdi.
Bir Qənirə adının qənirsizlik taleyi,
Onu vaxtsız ələdi – bu dövranın küləyi;
Necə yazım qınayım əli qanlı fələyi,
Apardı arzuları... yanan murazı getdi.
Xələflinin qələmi ağladı öz vaxtına,
Ayrılığın acısı göynədi söz baxtına
Dünyaya can borcuyla vida dedi taxtına
Axdı göyün üzündən yerin ulduzu getdi.
Əli Rza XƏLƏFLİ,
29.10.2023.
